آدرس آی‌پی کامپیوتر هدف
شرط “آی‌پی کامپیوتر هدف” از جمله سیاست‌های کلید امنیتی بوده و به مدیران میز کار مجوز تنظیم قوانین و محدودیتهایی را بر اساس آدرس آی‌پی کامپیوتر خاص یا تجهیزی که از طریق آن کاربر قصد احراز هویت با کلید امنیتی خودش را دارد، می‌دهد. این شرط در واقع لایه امنیتی بیشتری با کنترل دسترسی بر اساس آدرس آی‌پی فراهم می‌کند.
در ادامه نحوه عملکرد شرط “آی‌پی کامپیوتر هدف” که از سیاست‌های کلید امنیتی می باشد، توضیح داده می‌شود:
- شناسه آدرس آی‌پی: به هر تجهیز متصل به شبکه یک آدرس آی‌پی منحصر بفرد تخصیص داده می‌شود. این آدرس محل استقرار تجهیز روی شبکه را شناسایی کرده و برای مسیریابی داده به/از تجهیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- کنترل دسترسی: با استفاده از شرط “آی‌پی کامپیوتر هدف”, راهبران میز کار می‌توانند سیاست‌ها را به گونه‌ای تنظیم کنند که تشخیص دهند آیا یک کاربر امکان دسترسی به سامانه را با استفاده از کلید امنیتی خودش از آدرس آی‌پی مشخص یا حتی محدوده آدرسهای آی‌پی دارد یا خیر.
- تقویت امنیت سامانه: با بکارگیری سیاست‌های مبتنی بر شرط “آی‌پی کامپیوتر هدف”، سازمان‌ها می‌توانند امنیت شبکه خود را تقویت کنند؛ زیرا می‌توانند اطمینان داشته باشند که کاربران فقط به سرویس‌دهنده‌هایی (RPs) که آدرسهای آی‌پی مورد تایید دارند، می‌توانند وصل شوند.
- موارد کاربرد: برای مثال، یک سازمان ممکن است که سیاست مذکور را به گونه‌ای تنظیم کند که به کاربران اجازه دهد با استفاده از کلیدهای امنیتی خودشان فقط زمانی که در اتاق خاصی از شرکت یا پشت رایانه مشخصی در شبکه سازمان قرار دارند بتوانند احراز هویت کنند. این امر باعث محدود شدن دسترسی به تجهیزات مستقر در فضاهای مورد تایید می‌شود.
بطور خلاصه, شرط “آی‌پی کامپیوتر هدف” که از سیاست‌های کلید امنیتی می‌باشد، به یک سازمان اجازه می‌دهد که قوانین حاکم بر دسترسی و محدودیتها مبتنی بر آدرس آپی تجهیزاتی که از طریق آن کاربر قصد احراز هویت دارد را تعریف و تنظیم کند. این رویکرد با مطمئن شدن از اینکه فقط آدرسهای آی‌پی تایید شده می‌توانند برای دسترسی امن، مورد استفاده قرار گیرند، در واقع یک لایه امنیتی جدید را در کنترل فرآیند احراز هویت اضافه خواهد کرد.