بازه زمانی استفاده

شرط “زمان استفاده” در سیاست‌های امنیتی اشاره به قوانینی دارد که استفاده از کلید امنیتی در بازه زمانی خاص را محدود می‌کند. بدین معنی که کاربران تنها در بازه زمانی مشخص می‌توانند برای دسترسی به سامانه‌ها اقدام کنند. در خارج از زمان تعیین شده هر گونه دسترسی مسدود خواهد شد.

برای مثال، در نظر بگیرید که سازمانی شرط “زمان استفاده” را در سیاست‌های خود لحاظ نموده و به کاربران اجازه بدهد که از کلیدهای امنیتی خود برای احراز هویت فقط بین ساعت 9 صبح تا 6 بعدازظهر در ایام هفته استفاده کنند. خارج از ساعات مذکور چنانچه کاربری بخواهد با کلید خود فرآیند احراز هویت انجام دهد، پیام خطای رد دسترسی دریافت خواهد نمود. این استراتژی برای سازمان‌هایی که قصد دارند که احراز هویت بر اساس کلید امنیتی را تنها به ساعات اداری یا بازه زمانی از پیش تعیین شده محدود کنند و ریسک دسترسی غیرمجاز در ساعات خارج از محدوده را به حداقل برسانند، بسیار جذاب است.

پیاده‌سازی شرط “زمان استفاده” از طریق جلوگیری دسترسی به سامانه‌های حساس در خارج از ساعاتی که به دلیل کاهش مانیتورینگ ممکن است ریسک دسترسی غیرمجاز بالا باشد، به سازمان‌ها قدرت افزایش امنیت را می‌دهد.

به طور خلاصه، شرط “زمان استفاده” روی سیاست‌های امنیتی ابزاری است که می‌توان توسط آن کنترل کرد که احراز هویت کاربران با کلیدهای امنیتی چه زمانی میسر است و این کار در واقع افزودن یک لایه امنیتی اضافه به استراتژی کنترل دسترسی سازمان خواهد بود.